Skarby drewnianej architektury sakralnej – odsłona XXXIII

Wróblik Szlachecki

Cerkiew pw. Zaśnięcia Matki Boskiej, ob. kościół rzymskokatolicki. Wzniesiona w 1869 r.

Cerkiew greckokatolicka p.w. Zaśnięcia Bogurodzicy z 1869 r. Rozbudowana w 1946 r. o zakrystię. Obecnie kościół rzymskokatolicki p.w. Najświętszego Serca Pana Jezusa. Remontowana w 1926 r. i latach 1980 –81 pod kierunkiem Józefa Balickiego.

Cerkiew drewniana konstrukcji zrębowej. Orientowana. Trójdzielna, typ północno – wschodni budownictwa łemkowskiego. Prezbiterium mniejsze od nawy, zamknięte trójbocznie z boczną zakrystią. Wieża konstrukcji słupowej, nadbudowana nad babińcem i poprzedzona kruchtą. Zwieńczona blaszanym hełmem baniastym. Dach kryty blachą z dwoma ośmiobocznymi wieżyczkami na sygnaturkę. Zwieńczone blaszanymi hełmami baniastymi. Wewnątrz znajduje się unikalna przegroda oddzielająca nawę od babińca. W nawie przebywali mężczyźni, a w odgrodzonej części kobiety. Takie ściany w cerkwiach stawiano do XVIII w. W okresie późniejszym je usunięto. Stropy płaskie w nawie i babińcu, a w prezbiterium zwierciadlane. Polichromia figuralna i architektoniczna z 1871 r., autorstwa Pawła Bogdańskiego. Odnowiona w 1926 r. przez Michała Bogdańskiego. Ikonostas we fragmentach z 1870 r. Kropielnica z kamienia w kształcie kielicha z k. XIX w. z Murowana dzwonnica, zbudowana na planie ośmioboku z k. XIX w. Zwieńczona kopulastym hełmem blaszanym. Dzwon z 1711 r. Współczesna dzwonnica metalowa z trzema dzwonami.


http://www.kosciolydrewniane.pl