Kościół parafialny pw. Narodzenia NMP i św. Wacława. Obecny kościół wzniesiono w latach 1751−1756 r.

Tutejsza parafia została założona w 1460 r. przez biskupa przemyskiego. Pierwszą wzmiankę o kościele pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny i św. Wacława w Króliku Polskim znajdujemy pod datą 1469 r. Świątynia ta została spalona podczas najazdu tatarskiego w 1624 r., dwadzieścia lat później mieszkańcy odbudowali ją.

Podczas reformacji starosta sanocki zamienił kościół w zbór luterański, a następnie ariański, za co został wyklęty przez biskupa przemyskiego. Obecny kościół wzniesiono w latach 1751−1756. W trakcie II wojny światowej został uszkodzony. Restaurowano go w latach 50. i 60. XX w.

Świątynia ma konstrukcję zrębową, jest orientowana, kryta gontem. Do prezbiterium wzniesionego na rzucie kwadratu przylega murowana zakrystia z 1647 r., która jest pozostałością po wcześniejszej świątyni. Wejście od prezbiterium do zakrystii prowadzi poprzez kamienny portal z datą 1647. Znajdują się w nim żelazne drzwi z zamkiem i antabą. Nawa jest prostokątna, połączona przejściem z kruchtą, nad którą znajduje się wieża o konstrukcji słupowej.

Na belce tęczowej grupa Pasji z poł. XIX w. Na ołtarzu głównym z 1771 r. znajduje się obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem, namalowany przez Petrusa Raphaela Burnathowicza z Brzozowa w 1636 r., w późniejszym okresie przemalowywany. Boczne ołtarze z XVIII w. przeniesione zostały z cerkwi w Kamionce. W wyposażeniu wnętrza także ambona z 1759 r., kamienna chrzcielnica z 1720 r. oraz prospekt organowy z 1756 r.

Obok kościoła zachowały się ślady dawnych fortyfikacji obronnych, resztki wału i muru kamiennego, wskazujące na burzliwe dzieje wsi. W 1624 r. wioskę spalili Tatarzy. Podczas potopu szwedzkiego została zniszczona przez wojska siedmiogrodzkie księcia Jerzego II Rakoczego. W 1677 r. ograbili ją ze szczętem węgierscy zbójnicy.

https://sad.podkarpackie.travel/