Kościół filialny pw. Matki Bożej Łaskawej wzniesiony został w 1759 r. jako cerkiew greckokatolicka pw. Zaśnięcia Matki Bożej.

Kościół wzniesiony został w 1759 r. jako cerkiew greckokatolicka pw. Zaśnięcia Matki Bożej. Był dwukrotnie przebudowywany w 1872 i 1971 r. oraz remontowany w latach osiemdziesiątych. W swej budowie zachował pierwotną formę, natomiast wnętrze uległo znacznej modernizacji, nie oddającej charakteru obiektu.
Obecnie jest to świątynia drewniana, dwudzielna, na cokole z kamienia polnego. Na zewnątrz budynek jest szalowany deskami z listwowaniem i gzymsem arkadowym, a u dołu znajduje się fartuch z desek. Pokryty jest dwuspadowym dachem, nad którym góruje ośmioboczna wieża na sygnaturkę. Nawa połączona z babińcem, który nie jest wyraźnie wyodrębniony. Prezbiterium jest kwadratowe, węższe od nawy. Z południowej strony przylega do niego zakrystia.
Wnętrze zostało przekształcone podczas remontu. Ikonostas został zdekompletowany, a dwa boczne ołtarze późnobarokowe przeniesiono do kościoła parafialnego w Końskiem. Na ścianach pozostały ślady iluzjonistycznej polichromii z 1872 r. z motywami architektonicznymi, które pokryto płytami.
Na uwagę zasługują stacje drogi krzyżowej wykonane przez mieszkańca wioski, znanego artystę rzeźbiarza Henryka Ciporę. Również spod jego dłuta wyszły snycerskie ozdoby, znajdujące się na ścianach i suficie w prezbiterium.

https://dydnia.przemyska.pl