Skarby drewnianej architektury sakralnej – odsłona XIX

Rozpucie

Kościół p.w. Świętego Krzyża i NPM Królowej Polski z 1900 r. Zbudowany przez majstra Mariana Balińskiego, staraniem ks. Adama Orłowskiego i funduszom Leokadii Żuk – Skarszewskiej.

Zbudowany przez majstra Mariana Balińskiego, staraniem ks. Adama Orłowskiego i funduszom Leokadii Żuk – Skarszewskiej. Restaurowany w 1999 r.

Budowa i wyposażenie. Kościół drewniany, jednonawowy konstrukcji zrębowej. Orientowany, zbudowany na planie krzyża łacińskiego. Ramiona boczne to kaplice, zamknięte prostokątnie o kalenicach niższych od nawy głównej. Prezbiterium nie wyodrębnione z nawy, zamknięte trójbocznie z boczną zakrystią. Wieża konstrukcji słupowej nadbudowana nad nawą od frontu i poprzedzona kruchtą. Zwieńczona dachem namiotowym. Dach jednokalenicowy, kryty dachówką z kwadratową wieżyczką. Zwieńczoną dachem namiotowym. Wewnątrz spłaszczone sklepienia kolebkowe. Chór muzyczny z późnobarokowym prospektem organowym z k. XVIII w., pochodzącym z kościoła w Rybotyczach. Ołtarz główny z 1909 r. Ambona z rzeźbami Czterech Ewangelistów pochodzącymi z kościoła w Birczy.